غزل (پنجابی)
پاسے پرتاں رات نہ لنگے، رونواں تے کرلانواں
روگ عشق دا جد دا لایا،انپڑا آپ نہ پانواں
انپڑیں لیکھ وی اولے اوکھے، کی اِنا وچ ویکھاں
اْنا دے رنگ برنگی گولے ٹوکری دے وچ پاواں
پریمی میرا چن ورگا، مکھ تو نور پیا وسے
میلی اکھ نہ ویکھاں، اْنوں گرہن نہ لانواں
سڑکاں تے پھراں میں کلا، پیراں اْتے چھالے
اْدی سوچ نہ ٹٹ جاوے، منہ تے آہ نہ لیانواں
اَج محفل وچ خوش سی اوہ، مْکھ تو پْھل پے چڑھن
ادے ہاسے وچ خوش آں میں،کنڈا نہ بنڑ جانواں
سرفراز بیگ ۱۹۹۵۔۰۲۔۲۰ راولپنڈی
No comments:
Post a Comment